پیش از میلاد: 

در اولین بخش از تاریخچه ژاپن برسی اولین ساکن های مجمع الجزایر ژاپن است که در دوران پارینه سنگی، حدود 38 تا 39 هزار سال پیش ردیابی شده اند.

در حدود قرن سوم قبل از میلاد، مردم یایویی از آسیا به مجمع الجزایر ژاپن مهاجرت کردند و تکنولوژِی آهن و تمدن کشاورزی را معرفی کردند.

از آنجایی که آنها تمدین کشاورزی داشتند، جمعیت یایویی به سرعت شروع به رشد کرد و در نهایت بر مردم جومون (بومیان مجمع الجزایر ژاپن که شکارچی گردآورنده بودند) غلبه کرد.

تاسیس امپراتوری :

بین قرن های چهارم و نهم، بسیاری از پادشاهی ها و قبایل ژاپن به تدریج تحت یک  دولت متمرکز شدند که توسط امپراتوری تاسیس شده در این زمان تا به امروز ادامه دارد، البته در نقشی تشریفاتی.

در سال 794 پایتخت امپراتوری جدیدی در هیان-کو (کیوتوی امروزی) تاسیس شد، که نشان دهنده آغاز دوره هیان است که تا سال 1185 ادامه داشت. دوره هیان به عنوان عصر طلایی فرهنگ کالسیک ژاپن در نظر گرفته می شود.

زندگی مذهبی ژاپنی  از این زمان به بعد آمیخته ای از آیین های بومی شینتو و بودیسم بود.

شوگونات:

در طول قرن های بعد، قدرت خانه امپراتوری کاهش یافت و ابتدا به قبایل بزرگ اشراف غیر نظامی – به ویژه فوجی وارا- و سپس به قبایل نظامی و ارتش سامورایی های آنها رسید.

قبیله میناموتو به رهبری یوریتومو در جنگ 1180 تا 1185 پیروز شد و قبیله نظامی رقیب خود، تایرا را شکست داد.

پس از به دست گرفتن قدرت یوریتومو پایتخت خود را در کاماکورا تاسیس کرد و عنوان شوگان را به خود اختصاص داد.

در سالهای 1274 و ،1281 شوکونات کاماکورا در برابر دو تهاجم مغول ایستادگی کردند، اما در سال 1333توسط یکی از مدعیان رقیب شوگونات سرنگون شد و در دوره موروماچی آغاز شد.

در این دوره، جنگ سالاران منطقه ای به نام دایمیو به بهای هزینه شوگون قدرت گرفتند.در نهایت ژاپن سقوط کرد.

دوره ادو: 

در اواخر قرن شانزدهم ، ژاپن تخت رهبری دایمیو اودا نوبوناگا و جانشین او، تویوتومی  هیدیوشی، دوباره متحد شد.

پس از مرگ تویوتومی در سال ،1598 توکوگاوا ایه یاسو به  قدرت رسید و توسط امپراتور به عنوان شوگان منصوب شد.

شوگونات توکوگاوا که از ادو   (توکیو امروزی) حکومت می کرد، بر دوران شکوفایی و صلح آمیز معروف به دوره ادو (1600-1868) شناخته می شود، اداره می شد.

شوگونات توکوگاوا یک سیستم طبقانی سختگیرانه را بر جامعه ژاپن تحمیل کرد و تقریبا تمام ارتباط خود را با جهان خارج قطع کرد. 

بازسازی میجی:

در طول جنگ بوشین در سال 1868 شوگونات سقوط و قدرت به امپراتور بازگشت. که یکی از مهترین اتفاقا تاریخچه ژاپن می باشد.

رهبری ملی جدید در دوره میجی (1868 – 1912) کشور جزیره ای فئودالی منزوی را به  یک امپراتوری تبدیل کرد که از غرب پیروی می کرد.

اگرچه دموکراسی توسعه یافت و فرهنگ غیر نظامی مدرن در دوره تایشو (1912 – 1926) رونق گرفت.

ارتش قدرتمند ژاپناز خودمختاری زیادی برخوردار بود و رهبران غیر نظامی ژاپن را در دهه های 1920 و 1930 تحت سلطه خود درآورد.

جنگ و بمباران هیروشیما:

ارتش ژاپن در سال 1931 به منچوری حمله کرد و از سال 1937 درگیری به جنگ طولانی با چین تبدیل شد.

حمله ژاپن به پرل هاربر در سال 1941 منجر به جنگ با ایالت متحده و متحدانش شد که موجب یکی از غم انگیزترین اتفاقا در تاریخچه ژاپن بود

در ابتدا نیروهای ژاپن به زودی بیش از حد گسترش یافتند، اما ارتش علیرغم حملات هوایی متفقین که خسارت شدیدی به مراکز جمعیتی وارد کرد، مقاومت کرد.

امپراتور هیروهیتو تسلیم ژاپن را در 15 اوت 1945 پس از بمباران هیروشیما و ناکازاکی و تهاجم شوروی به منچوری اعلام کرد.

رشد اقتصادی و بعد دهه گمشده: 

متنفقین ژاپن را تا سال 1952 اشغال کردند و طی آن قانون اساسی جدیدی در سال  1947 تصویب شد که ژاپن را به سلطنت مشروطه (سطلنت طبق قانون اساسی) و دموکراسی پارلمانی تبیدل کرد.

حزب لیبرال دموکرات (حزب سیاسی محافظه کار و ملی گرای ژاپنی) از رشد اقتصادی بسیار بالای برخوردار شد و به یک قدرت اقتصادی جهانی تبدیل شد.

از دهه گمشده 1990 (دهه های از دست رفته رکود اقتصادی ژاپن) رشد اقتصادی ژاپن کند شده است.

منبع: ویکی پدیا انگلیسی

برای شناخت بهتر نینجا به صحفه تاریخچه نینجا مراجعه کنید.